SmokeHendingane i denne sinnrikt samanfletta historia krinsar alle kring den lokale tobakkskiosken på hjørnet, The Brooklyn Cigar Co, eigaren Auggie Wren og dei faste kundane hans: Det er Auggie sjølv som kvar dag tek eit fotografi av det same gatekrysset utanfor butikken sin. For som han forklarar til Paul Benjamin, "jamvel om det er det same krysset, er kvar dag ulik og eg registrerer utviklinga på mitt lille hjørne av verda". Paul er forfattar med skrivevegring som gjennom kjennskapet til Rashid, ein ung gut som redder han frå å bli overkøyrt på gata, finn tilbake til gleden bak skrivemaskina. Rashid på si side er på jakt etter far sin som forsvann for mange år sidan og som etter ryktene no skal driva ein bilverkstad i nærleiken. Slik vev dei ulike liva seg inn i kvarandre gjennom ein spiral av nye møte som skapar nye situasjonar.
Det er ein type komprimert kvardagsdramatikk som ligg nært såpeopraen si form. Men i "smoke operaen" har dei god tid. Tid til dei små anekdotene og avsporingane som gjev oss nærleik og tillit til karakterane og den lune stemninga av eit fungerande grannelag i midt i ein kald storby. Eit sigarettkjøp hjå The Brooklyn Cigar Co. er ikkje dominert av handelen, men av den historia kunden kan fortelja, eller av den situasjonen som oppstår i møtet mellom karakterane.
Når Auggie til slutt fortel julehistoria si, svarar Paul; "Bullshitting is an art, and you are up there among it's masters". Det er det denne filmen handlar om. Det er sjarmerande små historier som boblar over av forteljarglede og gode karakterteikningar.
gk